Από άστεγος στους δρόμους της Ουγκάντας, ο Peter Mutabazi έγινε ανάδοχος πατέρας 47 παιδιών και σύμβολο αγάπης και ελπίδας.

Η ιστορία του Peter Mutabazi είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι ακόμη και οι πιο δύσκολες αρχές μπορούν να μετατραπούν σε ιστορίες ελπίδας και αγάπης. Από ένα άστεγο παιδί στους δρόμους της Ουγκάντας, έγινε σήμερα ένας στοργικός ανάδοχος και πατέρας δεκάδων παιδιών που βρήκαν σε εκείνον ένα σπίτι, μια αγκαλιά και την αίσθηση του ανήκειν.

Από την απόγνωση στη δεύτερη ευκαιρία

Ο Peter Mutabazi γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό στα σύνορα Ουγκάντας και Ρουάντας, μέσα στη φτώχεια και την ανασφάλεια. Σε ηλικία μόλις δέκα ετών, έφυγε από το σπίτι του για να ξεφύγει από μια δύσκολη οικογενειακή ζωή. Πέρασε πέντε χρόνια στους δρόμους, ζώντας όπως είπε ο ίδιος, «σαν ένα αδέσποτο ζώο που κανείς δεν ήθελε να δει».

Ένιωθα ανεπιθύμητος, χωρίς αγάπη, χωρίς ελπίδα

– Peter Mutabazi

Η ζωή του άλλαξε όταν ένας άγνωστος άνδρας τον πλησίασε και του προσέφερε φαγητό. Ο ίδιος άνθρωπος έγινε το φως μέσα στο σκοτάδι του, ένας άγνωστος που όχι μόνο του έδινε φαΐ συχνά, αλλά του έδωσε την ευκαιρία να πάει σχολείο. Εκείνη η χειρονομία, όπως λέει ο Mutabazi, «άλλαξε για πάντα τη ζωή μου».

Μια ζωή αφιερωμένη στα παιδιά

Από εκείνη τη μέρα, ο Peter έθεσε έναν στόχο: να κάνει για άλλα παιδιά ό,τι έκανε κάποτε εκείνος ο άνθρωπος για τον ίδιο. Με υποτροφία κατάφερε να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Makerere στην Καμπάλα, και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου μελέτησε θεολογία και διαχείριση κρίσεων.

Εργάστηκε για μεγάλους ανθρωπιστικούς οργανισμούς, όπως το Compassion International και το World Vision, όμως ένιωθε πως έπρεπε να προσφέρει κάτι πιο προσωπικό. Έτσι, το 2017 έγινε ανάδοχος πατέρας. Από τότε, έχει φροντίσει πάνω από 47 παιδιά, προσφέροντάς τους όχι απλώς στέγη, αλλά μια οικογένεια.

Ήξερα πως μπορούσα να καταλάβω τα παιδιά που κουβαλούν τραύματα, γιατί είχα περπατήσει τον ίδιο δρόμο

– Peter Mutabazi

Η αρχή ενός σπιτιού γεμάτου αγάπη

Ο πρώτος του ανάδοχος γιος, ο Anthony, μπήκε στη ζωή του το 2018 για ένα σαββατοκύριακο. Όμως εκείνο το παιδί δεν έφυγε ποτέ. Την πρώτη τους μέρα μαζί, ο Anthony τον κοίταξε στα μάτια και του είπε: «Μπορώ να σε λέω μπαμπά;». Ο Peter χαμογέλασε και του απάντησε: «Όχι ακόμα, γιατί φεύγεις τη Δευτέρα». Τότε ο μικρός του είπε κάτι που δεν θα ξεχάσει ποτέ: «Μου είπαν πως μπορώ να επιλέξω τον πατέρα μου, και εγώ επιλέγω εσένα».

Έτσι ξεκίνησε η οικογένεια Mutabazi. Ο Peter υιοθέτησε τον Anthony το 2019 και στη συνέχεια δύο ακόμη αδέλφια, τον Luke και την Isabella, το 2023. Σήμερα μεγαλώνει έξι παιδιά – τρία υιοθετημένα και τρία υπό αναδοχή, ενώ έχει φιλοξενήσει συνολικά 47. Και όπως λέει, δεν σκοπεύει να σταματήσει εκεί.

Η καρδιά ενός πατέρα

Παρά τις δυσκολίες, ο Mutabazi παραμένει αφοσιωμένος. Ως μονογονεϊκός πατέρας, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τα παιδιά του. «Η ζωή μου ξεκινά όταν ξυπνούν και τελειώνει όταν κοιμούνται», λέει γελώντας. Έχει δύο σκυλιά, τον Simba και τον Rafiki, που συμπληρώνουν το πολύχρωμο παζλ της οικογένειας.

Δεν λείπουν όμως οι προκλήσεις. Ως μαύρος άνδρας που μεγαλώνει λευκά παιδιά, έχει βρεθεί αντιμέτωπος με προκαταλήψεις και ελέγχους από την αστυνομία. Κάθε φορά που βγαίνει βόλτα με τα παιδιά, κουβαλά μαζί του τα χαρτιά αναδοχής για να αποδεικνύει ότι είναι ο πατέρας τους. «Στην αρχή με πονούσε, τώρα δεν το αφήνω να με αγγίξει. Η αποστολή μου είναι πιο σημαντική», λέει.

Ένας άνθρωπος που μετατρέπει τον πόνο σε αγάπη

Οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί του μιλούν για έναν άνθρωπο με απίστευτη ενσυναίσθηση. Ο Ken Maxwell, διευθυντής του οργανισμού Seven Homes, λέει: «Έχω δει παιδιά που μόνο ο Peter μπορούσε να προσεγγίσει. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να βλέπει πέρα από τη συμπεριφορά και να αγγίζει την καρδιά τους». Ο ίδιος πιστεύει πως οι παιδικές εμπειρίες του Mutabazi τον διαμόρφωσαν σε αυτόν τον άνθρωπο της αγάπης και της κατανόησης που είναι σήμερα.

Ο Peter δεν σταματά ποτέ να σκέφτεται πώς μπορεί να προσφέρει περισσότερα. Ονειρεύεται να εκπαιδεύσει νέους ανάδοχους γονείς και να βοηθήσει στη βελτίωση του συστήματος παιδικής φροντίδας στις ΗΠΑ. Παράλληλα, συγκεντρώνει χρήματα για να κάνει «bedroom makeovers», δηλαδή ανακαινίσεις δωματίων για παιδιά υπό αναδοχή, ώστε να νιώθουν αμέσως ότι βρίσκονται στο σπίτι τους.

Απόδειξη ότι πάντα υπάρχει ελπίδα

Σήμερα, ο Peter Mutabazi έχει γράψει δύο βιβλία για τη ζωή και το έργο του, ενώ μοιράζεται καθημερινά στιγμές από την οικογένειά του στα κοινωνικά δίκτυα. Θέλει να δείξει πως η αναδοχή δεν είναι απλώς μια πράξη φροντίδας, αλλά μια πρόσκληση για αλλαγή ζωής. Μέσα από τη δημοσιότητά του, προσπαθεί να εμπνεύσει κι άλλους ανθρώπους να γίνουν ανάδοχοι ή να στηρίξουν παιδιά που το χρειάζονται.

«Ξέρω πως υπάρχει ελπίδα, γιατί εγώ είμαι η απόδειξη»

– Peter Mutabazi

Η πορεία του Peter Mutabazi από την απόλυτη φτώχεια στην αγάπη είναι μια ιστορία που μας θυμίζει ότι κανείς δεν είναι χαμένος για πάντα. Με υπομονή, καλοσύνη και πίστη, ο πόνος μπορεί να γίνει δύναμη και η σιωπή να μετατραπεί σε αγκαλιά. Εκείνος βρήκε το φως του μέσα από τα παιδιά – και τώρα φροντίζει να το μεταδίδει σε κάθε μικρή ψυχή που συναντά στον δρόμο του.

Πηγή: thehappynews.gr