Εργαλειοθήκη Προσβασιμότητας

Skip to main content

Στο γραφείο, στο δρόμο, στην οικογένεια – Η μικροκακοποίηση ως καθημερινή εμπειρία

Στον δρόμο, κάποιος της φωνάζει «χαμογέλα λίγο». Στην παρέα, όταν μιλάει για σεξισμό, ακούει ότι είναι υπερβολική. Κανένα από αυτά τα περιστατικά δεν μοιάζει από μόνο του σοβαρό, αλλά η συσσώρευση τους έχει πραγματικές επιπτώσεις.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της μικροκακοποίησης (microaggression): μικρές, καθημερινές επιθέσεις που δεν αφήνουν μελανιές, αλλά σκάβουν βαθιά.

Μικροκακοποίηση: Βία χωρίς κραυγή

Ο όρος microaggressions εμφανίστηκε αρχικά στη δεκαετία του 1970 από τον ψυχολόγο Chester M. Pierce για να περιγράψει τις καθημερινές προσβολές που υφίσταντο μαύροι Αμερικανοί. Έκτοτε, έχει επεκταθεί ώστε να περιγράψει υποτιμητικές, συχνά υποσυνείδητες συμπεριφορές προς κάθε περιθωριοποιημένη ομάδα.

Πρόκειται για συμπεριφορές που «αναπαράγουν δομές ανισότητας μέσω φαινομενικά αθώων πράξεων».

Στην περίπτωση των γυναικών, η μικροκακοποίηση μπορεί να είναι ένα ειρωνικό σχόλιο, μια διακοπή στον λόγο τους, ένα βλέμμα που επιμένει. Πρόκειται για «αθέατη» βία, η οποία δύσκολα κατονομάζεται και σχεδόν ποτέ δεν καταγράφεται επίσημα.

Στο γραφείο, στον δρόμο, στην καθημερινότητα

Οι γυναίκες που βιώνουν μικροεπιθέσεις είναι πολύ λιγότερο πιθανό να αισθάνονται ψυχολογικά ασφαλείς, γεγονός που δυσκολεύει την ανάληψη κινδύνων, την πρόταση νέων ιδεών ή την έγερση ανησυχιών.

Έχεις απορίες;